Piet Kramer was een maat van Chris Schweigmann. Ze hadden beiden in dienst gezeten en gingen samen op stap. Chris was natuurlijk Mister Sterke Yerke vanaf het eerste uur, terwijl Piet in 1979 pas bij de club kwam, waarbij hij zo’n 80-85% van het serieuze laswerk aan Sterke Yerke III voor zijn rekening nam. We hebben Piet opnieuw gevraagd om zich aan te sluiten bij de bouwcommissie van Sterke Yerke. Niet meer om zelf te lassen, maar als lasinspecteur. We stellen hem graag aan je voor: Wie is Piet Kramer en wat doet hij zoal?
Pietje Olie
Piet woont tegenwoordig met zijn vrouw in De Westereen. Samen hebben ze twee kinderen: een dochter en een zoon. Sommigen kennen hem waarschijnlijk nog wel als Pietje Olie, zijn bijnaam, doordat hij al vanaf de jaren ’70 voornamelijk bezig was met het boren en lassen van olieleidingen. Hij werkt nu als lasser van leidingen voor warm water en stadsverwarming in Noord-Holland. Over twee weken zou hij met pensioen gaan, maar hij heeft besloten er nog een jaartje achteraan te plakken, dan heeft hij de 50 jaar volgemaakt.
Lasser in binnen- en buitenland
Piet is in de jaren ’70 van de vorige eeuw begonnen als lasser. Hij is jarenlang fotolasser van pijpleidingen in de offshore geweest, onder andere in Noord-Afrika, Japan, Indonesië, Maleisië en Zuid-Amerika. Hij heeft bijvoorbeeld ruim 16 jaar in Noord-Afrika gewoond en voor Gulf Oil en de Southeastern Drilling Company (Sedco) gewerkt. “Ja, dan zie je wel wat van de wereld! Ik kan iedereen, vooral jongeren, aanraden om na hun studie te gaan reizen, je leert er zo veel van,” zegt Piet.
“Je wilt niet dat zo’n vlot uit elkaar valt op de oceaan.”
In 1979 was Piet in Griekenland aan het werk om een pijpleiding door de Bosporus aan te leggen. Vaak was hij zo’n 8-9 weken in Griekenland en dan weer 3-4 weken thuis. Het was die winter bar en boos in Nederland, met veel sneeuw en ijs, maar de bouw van de Sterke Yerke III is toch gelukt op het terrein van Faber Haarden in Leeuwarden. Samen met Roman Solarsz nam Piet het laswerk voor zijn rekening. “Roman vertrouwde zichzelf toen nog niet helemaal met het laswerk, waardoor ik het grootste deel van het serieuze laswerk heb gedaan,” legt Piet uit. “Je wilt natuurlijk niet dat het vlot midden op de oceaan uit elkaar valt! Het is dat het vlot op de kust van Bonaire stuk geslagen is, want de kracht van de oceaan had het vlot wel weerstaan.”
Piet tijdens de bouw van Sterke Yerke III op het terrein van Faber Haarden (ca februari 1979)
Andere tijden
Waar de mannen in 1979 vaak met een potje bier vergaderden en veel lol hadden met z’n allen, is dat nu wel anders. Het plezier is er nog steeds, en het potje bier ook, maar er moet tegenwoordig aan veel meer wet- en regelgeving worden voldaan. “In 1979 keurden we zelf ons eigen werk en konden we in een loods zelf het vlot bouwen,” lacht Piet. “Dat is nu heel anders, waardoor er veel meer serieuze onderwerpen op de agenda staan en het vlot op een echte scheepswerf gebouwd wordt. Logisch natuurlijk, maar wel even wennen.”
Hechte groep
Wat absoluut niet veranderd is, is de hechte band van het Sterke Yerke-team. “Dat merkte ik meteen bij de eerste vergadering weer. Iedereen is nog steeds lekker no-nonsense, zegt waar het op staat en we hebben nog net zo veel plezier.” Piet lacht. “Zelfs de nieuwe gezichten horen er meteen bij en passen prima binnen de groep. We gaan er weer een mooi project van maken!”
