NELLE’S VRIJWILLIGERSVERHALEN
De wind is 5 tot 6 BF en het is eindelijk droog.
Ik ben vandaag de Pier van dienst. Als ik aan boord kom word ik verwelkomd door een stevige handdruk van de 21 jarige Nienke en een knuffel van Wytze, ja nou, die ken ik al wat langer. Jaap komt even later. De bemanning bestaat vandaag alleen uit Jaap, Wytze en Nienke.
De school, groep 8 uit Heerenveen, meldt zich en al gauw staat Nienke op de kade de reddingsvesten uit te delen en aan te passen. Even ervoor heeft ze met Wytze het vlot vaarklaar gemaakt en de loopplank uitgelegd. Ze is nieuw, het is voor haar de laatste van haar drie eerste dagen op de S.Y. als bemanning c.q. matroos, stuurvrouw en leerlingenbegeleider. Als ze tijdens een van de rondjes in de Nieuwe Willemshaven, op het Wad is het te ruig, de kinderen aan het knopen krijgt wordt er al snel om ‘juf Nienke’ geroepen.
Geroutineerd werkt ze met de lijnen als we afvaren. Wytze hoeft haar maar een keer uit te leggen wat de bedoeling is: ‘kijk, we wringen het vlot achteruit om de bocht naar de drijvende steiger’ en ze weet op het juiste moment de lijn strak te houden, op een andere bolder aan boord te beleggen en te laten vieren. ‘Ze doet dat heel mooi.’ zegt Wytze.
NIENKE HOOGCARSPEL
Nienke is opgegroeid in Heiloo. Ze werkte zich moeiteloos door het vwo tot ze de ziekte van Pfeiffer opliep. Dat heeft haar 2 jaar en het vwo gekost. Ze is korte tijd flink ziek geweest, waarna een erg langzame opbouw volgde en ze na 2 jaar pas weer echt helemaal de oude was. ‘Fysiek dan, mentaal ben ik toen wel veranderd, ik ben vooral volwassener geworden, bewuster van mezelf en van de mensen om mij heen.’
Eenmaal hersteld heeft ze haar havodiploma gehaald en een jaar gewerkt in een biologische supermarkt. Inmiddels was het voor haar, met haar interesse voor onderzoek, technische dingen en de aarde, wel duidelijk dat ze naar Terschelling wilde. Ze heeft haar eerste jaar aan het MIWB (Maritiem Instituut Willem Barentz) erop zitten. Ze doet Ocean Technology om opgeleid te worden tot hydrograaf. Ze woont op de campus op Terschelling.
‘Hoe kom je nou terecht op de S.Y. IV?
Ze schiet in de lach. ‘Het is begonnen met de vraag om een slaapzak! Ik lag in pyjama te chillen op de bank toen er in mijn vriendengroepsapp een noodkreet verscheen:’ Is er iemand met een slaapzak die ik kan lenen? (zeg maar nu!)’ Nienke werd nieuwsgierig: ‘Hoezo? Waarvoor?’
Op 25 mei van dit jaar zou de Sterke Yerke, na een paar dagen Terschelling, terugvaren naar Harlingen. De studenten van het MIWB hadden een plan bedacht om te gaan wandelen en kwamen langs de ligplaats van de S.Y. Daar werden ze uitgenodigd voor een rondleiding en toen ze de dag erna weer langs liepen kregen ze te horen dat ze mee terug mochten varen naar Harlingen. Ze konden de nacht in een van de tubes doorbrengen maar moesten wel zelf hun slaapgoed meenemen. Nienke had elders gegeten en hoorde pas van het plan via de app.
‘Dat wil ik ook!’ dacht ze. Ze hoorde de verhalen, ze verdiepte zich in het doel van de Sterke Yerke IV en meldde zich aan.
Nu, na drie dagen op het vlot met harde wind, regen en hele drukke kinderen is ze verslingerd aan de S.Y. IV. Ze heeft ‘gevoel voor het vlot’ gekregen. ‘Ik heb gemerkt wat voor effect mijn handelingen op het vlot hebben en ook welk effect de wind en de stroming erop hebben.’
Ze vindt het hartstikke leuk. ‘Het is mooi om de andere vrijwilligers te leren kennen, hun verhalen te horen en ze op het vlot mee te maken.’
Nienke beschrijft zichzelf als kritisch, oplettend, aanpakkend en vooral zoekend naar verbetering. Dat heeft ze met name ontdekt in dat tussenjaar in die biologische supermarkt. Ze pakte steeds meer aan, zag van alles wat niet goed ging en begon beetje bij beetje de leiding over te nemen. Dat werd wel degelijk gewaardeerd maar zelf vond ze het niet leuk dat ze niet het bijbehorende loon kreeg. Ze had vaak discussies met de eigenaar. Aangezien er geen assistent bedrijfsleider was heeft ze die rol een beetje ingevuld. De bedrijfsleider kon het niet alleen af en dus waren hij en de andere collega’s daar heel blij mee.
Ze houdt van de buitensporten, van het wandelen in de bergen, zeilen in valkjes en vooral het geluid van water. Ze vindt het fascinerend om te zien en te horen hoe mensen in staat zijn om met hun stem en instrumenten prachtige muziek te maken. Nee, de Sterke Yerke hoeft niet te verwachten dat ze aan boord serenades gaat geven want zelf is ze niet zo goed in het maken van muziek. Als ze vrolijk is zingt ze wel zachtjes of neuriet een liedje.
Dan, aan het eind van de tocht op die winderige, maar droge 4de juli staat ze op de drijvende steiger met de VanVeengrijper, die twee grijpende bakjes aan een ketting. Wytze dacht dat die grijper niet werkte, Nienke is hem gaan testen. Tijdens de tocht toont ze de kinderen hoe hij werkt en belooft hen om samen het ding op de steiger uit te testen. Ze haalt de zeeklei naar boven en graait erin met haar handen om de samenstelling te laten zien. Al die stuiterballetjes staan gefascineerd te kijken en gillen om het hardst: ‘ieeeuw en gadver…’ Maar ze heeft wel hun aandacht.
Ze weet waar ze over praat want zulk onderzoek is een onderdeel van haar opleiding.
Voor de kinderen weer terug gaan naar Heerenveen is er een jongen die Nienke naar haar opleiding vraagt. Het lijkt hem wel wat!
Nienke Hoogcarspel, een van de Sterke Yerkes IV NextGen!
